چرا توسعه پایدار؟
ساختمانها که کالبد فعالیت ها، رفتار و زندگی انسان ها را شکل می دهند، در طول فرآیند ساخت، بهره برداری و پس از آن سهم بالایی از مواد و انرژی را در مصرف می کنند. اما این مصرف منابع به صورت بهینه انجام نشده و درصد زیادی از آن اتلاف می شود که باید به آن توجه نمود و برای بهینه سازی آن تدابیری اندیشید. در چند دهه اخیر به این مسئله در مقیاس جهانی توجه فراوان شده و نظریه پردازان اقتصادی-اجتماعی، محیط زیست و.....و نیز معماران راهکارهایی را در ارتباط با این موضوع در قالب جریان توسعه پایدار ارائه داده اند. مهمترین دغدغه توسعه پایدار در عرصه معماری توجه به تاثیرات ساختمان بر محیط (شامل محیط طبیعی که ساختمان در آن قرار می گیرد و انسان به عنوان کاربر ساختمان که خود بخشی از طبیعت است) میباشد و به حداقل رساندن تاثیرات منفی آن از طریق:
- بهره وری مفید از منابع ماده و انرژی
- استفاده از مواد بی خطر از نظر بوم شناختی
- طراحی محیط داخلی سالم از جنبه تاثیرات روانی ساختمان بر محیط
- و هماهنگی فرم ساختمان با محیط پیرامون خود
محله سبز
طراحي و ساخت “محله سبز” مي تواند الگوي مناسبي براي طرحهاي توسعه و يا بازسازي شهري براي زندگي آينده بافتهاي شهري ما باشد. در محله سبز كليه مراحل طراحي از مقياس شهري تا مقياس معماري با توجه ورعايت اصول معماري و توسعه پايدار بوده و سعي شده تا نمونه مناسبي در بهترين استفاده از منابع موجود باشد و در همان حال در استفاده طولاني مدت هم كمترين اتلاف منابع را باعث شود.
تفكيك و جداسازي مسير هاي پياده و سواره، استقرار فضاهاي باز و سبز مورد نياز شهروندان، تامين مايحتاج روزمره در فواصل نزديك در مركز محله ها و حذف نياز سفرهاي درون شهري زياد براي تهيه اين مواد، تجهيز مناسب پياده راهها، استفاده از الگوهاي معماري بومي در تركيب با كالبد و ايده هاي جديد براي زندگي و آسايش فردا، استقرار كاربريهاي فرهنگي و موزه ها و نمايشگاهها براي تقويت ويژگيهاي فرهنگي بافت و حفظ و احياء ساختمانهاي داراي ارزش تاريخي از نمونه راهكارهاي مورد استفاده در اين طراحي مي باشند.
محله سبز الگويي است كه مي تواند به عنوان عامل تحريك توسعه در بقيه بافت نيز حركتهايي را ايجاد كند و تكرار شود و در قالب منشور توسعه پايدار به عنوان يكي از طرحهاي ويژه شهري خود نمايي كند.
در راستاي انتخاب راهكار محله سبز، موضوع "ساختمان سبز" مطرح مي شود. ساختمان سبز، انتخاب يك استراتژي مناسب براي زندگي فرداست. تلاش براي سالم و سبز نگاه داشتن زيست كره. مصرف كمترين ميزان مواد و انرژي براي صرفه جويي در مصرف و بهينه سازي آن و باقي گذاشتن منابع طبيعت براي فرزندان آينده.
انتخاب استراتژي ساختمان سبز، راهي است براي روشن كردن ذهن شهروندان براي جهت گيري به سمت اصول و روشهاي ساختماني پايدار در تمام بافتهاي شهري و اين يعني حركت جمعي به سمت توسعه پايدار
ساختمانها که کالبد فعالیت ها، رفتار و زندگی انسان ها را شکل می دهند، در طول فرآیند ساخت، بهره برداری و پس از آن سهم بالایی از مواد و انرژی را در مصرف می کنند. اما این مصرف منابع به صورت بهینه انجام نشده و درصد زیادی از آن اتلاف می شود که باید به آن توجه نمود و برای بهینه سازی آن تدابیری اندیشید. در چند دهه اخیر به این مسئله در مقیاس جهانی توجه فراوان شده و نظریه پردازان اقتصادی-اجتماعی، محیط زیست و.....و نیز معماران راهکارهایی را در ارتباط با این موضوع در قالب جریان توسعه پایدار ارائه داده اند. مهمترین دغدغه توسعه پایدار در عرصه معماری توجه به تاثیرات ساختمان بر محیط (شامل محیط طبیعی که ساختمان در آن قرار می گیرد و انسان به عنوان کاربر ساختمان که خود بخشی از طبیعت است) میباشد و به حداقل رساندن تاثیرات منفی آن از طریق:
- بهره وری مفید از منابع ماده و انرژی
- استفاده از مواد بی خطر از نظر بوم شناختی
- طراحی محیط داخلی سالم از جنبه تاثیرات روانی ساختمان بر محیط
- و هماهنگی فرم ساختمان با محیط پیرامون خود
محله سبز
طراحي و ساخت “محله سبز” مي تواند الگوي مناسبي براي طرحهاي توسعه و يا بازسازي شهري براي زندگي آينده بافتهاي شهري ما باشد. در محله سبز كليه مراحل طراحي از مقياس شهري تا مقياس معماري با توجه ورعايت اصول معماري و توسعه پايدار بوده و سعي شده تا نمونه مناسبي در بهترين استفاده از منابع موجود باشد و در همان حال در استفاده طولاني مدت هم كمترين اتلاف منابع را باعث شود.
تفكيك و جداسازي مسير هاي پياده و سواره، استقرار فضاهاي باز و سبز مورد نياز شهروندان، تامين مايحتاج روزمره در فواصل نزديك در مركز محله ها و حذف نياز سفرهاي درون شهري زياد براي تهيه اين مواد، تجهيز مناسب پياده راهها، استفاده از الگوهاي معماري بومي در تركيب با كالبد و ايده هاي جديد براي زندگي و آسايش فردا، استقرار كاربريهاي فرهنگي و موزه ها و نمايشگاهها براي تقويت ويژگيهاي فرهنگي بافت و حفظ و احياء ساختمانهاي داراي ارزش تاريخي از نمونه راهكارهاي مورد استفاده در اين طراحي مي باشند.
محله سبز الگويي است كه مي تواند به عنوان عامل تحريك توسعه در بقيه بافت نيز حركتهايي را ايجاد كند و تكرار شود و در قالب منشور توسعه پايدار به عنوان يكي از طرحهاي ويژه شهري خود نمايي كند.
در راستاي انتخاب راهكار محله سبز، موضوع "ساختمان سبز" مطرح مي شود. ساختمان سبز، انتخاب يك استراتژي مناسب براي زندگي فرداست. تلاش براي سالم و سبز نگاه داشتن زيست كره. مصرف كمترين ميزان مواد و انرژي براي صرفه جويي در مصرف و بهينه سازي آن و باقي گذاشتن منابع طبيعت براي فرزندان آينده.
انتخاب استراتژي ساختمان سبز، راهي است براي روشن كردن ذهن شهروندان براي جهت گيري به سمت اصول و روشهاي ساختماني پايدار در تمام بافتهاي شهري و اين يعني حركت جمعي به سمت توسعه پايدار
.
No comments:
Post a Comment