آیا تکرار تاریخ در معماری هویت زاست؟

صحبت در مورد تولید هویت در معماری ایران زیاد شده است. تلاشهای عملی معماران نیز در این زمینه آثاری را به وجود آورده که واجد ارزرشهای مختلفی هستند. معماری ایران چه در تکرار تاریخ و چه در تلفیق آن با معماری مدرن به ویژگیهایی رسیده که آثار متنوعی با ارزشهای سطحی تا عمیق را موجب شده اند. این معماری گاه در تکرار تقلیدی برخی از عناصر تاریخی معماری مانده و گاه به دستاوردهای ارزشمندی چون آثار سیحون و دیبا و امانت رسیده است. طرحها، نظرات و ایده های میرمیران نیز جزو دسته ای از دانش تکمیلی ما در این حوزه به شمار می روند .ن

اما آیا برای آینده معماری ایران تکرار تاریخ یا دستاوردهایی از آن، یا ساختارهایی از آن می تواند هویت ساز باشد ؟

دو پرسش :ن

پرسش اول: ابتدا هویت بعد معماری !ن
در خصوص هویت، هویت ملی و ایرانی، هویت در جهان امروز، هویت و جهانی شدن و ... چیزهای زیادی شنیده ایم. قصد نقد آن را هم ندارم. اما آیا در حوزه معماری باید حتما "معماری ایرانی" هویتی خاص داشته باشد؟ آیا هویت در معماری امروز و فردای ما امری حتمی است؟ آیا هویت فرانسوی، هویت انگلیسی، هویت کانادایی، هویت چینی، هویت اندونزیایی در معماری کاملا مشخص است؟ آیا هر جغرافیای سیاسی – فرهنگی باید هویت خاصی در معماری خود داشته باشد؟

پرسش دوم: نوآوری یا تداوم !ن
آیا معماری غرب ارزشهای فضایی خود را از تکرار و تداوم تاریخ می گیرد یا نوآوری و خلاقیت؟ بدون شک این سول انکار توارث یافته های بشری در هر دوره و اختراع چرخ از ابتدا نیست. اما آیا معماری امروز غرب بیشتر درگیر تداوم سنتهای کلاسیک و یا تکرار یافته های تاریخی است یا فصلی از نوآوری را در بستری از تکنولوژی و اطلاعات و آنهم در افراطی ترین حجم خود طی می کند؟


هذیانها
ارزشهای موجود در معماری ایرانی غیر قابل انکارند. پیشرفت تکنولوژی و حرکت زمان هم واقعیتی دیگر
آیا معماری امروز ایران در بن بست فضا و فرم است؟
آیا نیاز به طراحی فرمها و صورتهای جدید هست؟ آیا نگاه ما به معماری باید تغییر کند؟
آیا جامعه نیازمند ما به فضا، امکان مانور طراحی و جهت گیری به سمت زایش هویتی جدید را می دهد؟
آیا در معماری امروز هویت معماری اشخاص و نامها پررنگ تر است یا کشورها؟ فاستر یا انگلستان؟
آیا میرمیران قابل تکرار است؟
نوآوری.... نوآوری..... نوآوری...... نوآوری
-
-
-
-

من نمی دانم !!!ن